ποιητή- συγγραφέα-και δημοσιογράφου
Δημήτρη Κακαβελάκη
Γράφτηκε με μιά διερευνητική διάθεση όσον αφορά την εκτίμηση μας για τον χρόνο αλλά και για τον χώρο μέσα στους οποίους ζούμε και δρούμε.
Ω
ς ποιητικό δρώμενο μας βοηθά
μέσα απο την τέχνη να κατανοήσουμε πολλά απο τα παράδοξα
της ίδιας μας της χωροχρονικής αντίληψης.
Η συλλογή παρουσιάσθηκε στο νησί της Νάξου την 1η Ιουνίου ως το τρίτο βιβλίο μιας τετραλογίας του ποιητή η οποία άρχιζε με Α κεφαλαίο.
Η «Α-βυσσος», η οποία εκδόθηκε το 1987, σηματοδοτεί την αρχή μιας βαθιάς αναζήτησης ενός κόσμου διαμορφωμένου και διαμορφούμενου, όπου η έννοια του α-χανούς, του ά-πειρου, του α-πύθμενου και προ πάντων του α-βυσσαλέου είναι τα κύρια χαρακτηριστικά του.
Η ποιητική τετραλογία θα ολοκληρωθεί και πάλι με Α κεφαλαίο.
Η «Α-ταξία» πρόκειται να είναι το τελευταίο βιβλίο της σειράς που δεν έχει ακόμα εκδοθεί. Θα είναι ο λόγος της φθοράς της ενέργειας, της απο-διοργάνωσης της ύλης.
«Οι γλώσσες των στερεών», ως τρίτο βιβλίο στην ανάπτυξη αυτής της ποιητικής σειράς εκφράζει την αστερεότητα της ζωής.
Αντικατοπτρίζει το εσωτερικό ταξίδι μέσα στην αγωνία των σκληρών σχέσεων, όπως την εκφράζει ο κόσμος της υλιστικότητας. Η υλικότητα των στερεών, των αντι-κειμένων, πάνω στην οποία επενδύουμε την ανάγκη μας να περιπλεύσουμε στην ασφάλεια αποκαλύπτεται ως μέγιστη εξαπάτηση.
Είναι ένας α-στέρεος κόσμος αυτός που ζούμε.
Η ποιητική συλλογή του Δημήτρη Κακαβελάκη κινείται, ταυτόχρονα, στο χώρο της αναζήτησης μιάς νέας ποιητικής γλώσσας
Μέσα από την μεταχείρηση μιας «ηχο-ορατικής» γραφής σε μία αφαιρετική συνθετική σύμπραξη ήχων πνευστών, κρουστών και εγχόρδων ο Δ.Κακαβελάκης απογυμνώνει ανατέμνει και ανασυνθέτει τις λέξεις, δημιουργώντας νέες φόρμες και σημαινόμενα.
- Ο ποιητής καταθέτει την αγωνία του με μοντέρνα έκφραση Λόγου.
- Απόληξη αυτού του προσωπικού ποιητικού ιδιώματος είναι η Ελπι-ΝΙΚΗ. Η ελπίδα πνευματικής νίκης.
- Η παρουσίαση της ποιητικής συλλογής έγινε στο πνευματικό κέντρο της καθολικής Μητρόπολης Νάξου όπου βρίσκεται και το καθολικό κολλέγιο, στο οποίο φοίτησε ο Νίκος Καζαντζάκης. Στη μνήμη αφιερώθηκε η παρουσίαση.
- Την ποιητική συλλογή προλόγισε ο κ. Μάριος Μπέγζος. Καθηγητής της Φιλοσοφίας της Θρησκείας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
- Ποιήματα διάβασαν ο ίδιος ο ποιητής και ο Μάριος Μπέγζος.
- Την ποιητική παρουσίαση πλαισίωσε στην εκδήλωση της Νάξου ο σολίστ κλασσικής κιθάρας Δημήτρης Δεκαβάλλας ερμηνεύοντας το έργο COYNBABA του Ιταλού συνθέτη σύγχρονης μουσικής Carlo Domeniconi.
- Την καλλιτεχνική επιμέλεια του Βιβλίου πραγματοποίησε ο Θανάσης Αλατάς και η εταιρεία του Εικόναχος
- Ο Θόδωρου Αντωνίου, έχει γράψει μία αποκλειστική μουσική για τις γλώσσες των στερεών...Για περισσότερες πληροφορίες απευθυνθείτε στον συνθέτη.
ΑΠΟ
ΤΗΝ ΕΙΣΑΓΩΓΗ - ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ
Πλησιάζοντας προς το τέλος της θεωρητικής φυσικής, θα πάψει να υπάρχει κάθε υποκειμενική έννοια του χρόνου, σχετιζόμενη με τη συνείδηση ή με την ικανότητα μας να πραγματοποιούμε μετρήσεις.
Όμως, χωρίς υποκειμενική έννοια του χρόνου, πώς θα εκφράζονται μέσα από στερεή - αστέρεη σκληρότητα χωροχρονικές ανωμαλίες που αυτές εμφανίζονται ως διαστολές της συμπαντικής βουλιμίας και αγριότητας κατά τη βαρυτική κατάρρευση των ουρανίων άστρων ή γήινων κάστρων;
Ωστόσο, πώς ο χωροχρόνος θα πάψει να συμπεριφέρεται ως ομαλό συνεχές μέσον και θα αποκτήσει μια Α- ΦΡΩΔΗ δομή, λόγω των κβαντικών διακυμάνσεων του βαρυτικού πεδίου; Αφρός.
Σε κάθε στιγμή γεγονότος, σε κάθε κίνηση που συνεχίζει τον ΛΟΓΟ για ποιητικές αναζητήσεις, σ΄ ένα διαστελλόμενο ή συστελλόμενο σύμπαν. Αυτό είναι όπως είναι, γιατί αν ήταν διαφορετικό δεν θα υπήρχαμε ώστε να παρατηρούμε τις υλικές μάζες που αγωνίζονται να ξεφύγουν από την τελική αρπάγη της κατάρρευσης ή της υπερκατάρρευσης, χωρίς να μπορούν να το κατορθώσουν. Αφού ούτε το φως ούτε παρόμοιες ακτινοβολίες δεν μπορούν να ξεφύγουν έστω και αν το φως που εκπέμπεται ενάντια στη βαρύτητα χάνει μέρος από την ενέργεια του και παρουσιάζει την κόκκινη μετατόπιση. Μέσα σε αυτήν λειτουργεί η ποιητική αγωνία ή το ποιητικό παιχνίδι κάθε μορφής.
Πλησιάζοντας προς το τέλος της θεωρητικής φυσικής, θα πάψει να υπάρχει κάθε υποκειμενική έννοια του χρόνου, σχετιζόμενη με τη συνείδηση ή με την ικανότητα μας να πραγματοποιούμε μετρήσεις.
Όμως, χωρίς υποκειμενική έννοια του χρόνου, πώς θα εκφράζονται μέσα από στερεή - αστέρεη σκληρότητα χωροχρονικές ανωμαλίες που αυτές εμφανίζονται ως διαστολές της συμπαντικής βουλιμίας και αγριότητας κατά τη βαρυτική κατάρρευση των ουρανίων άστρων ή γήινων κάστρων;
Ωστόσο, πώς ο χωροχρόνος θα πάψει να συμπεριφέρεται ως ομαλό συνεχές μέσον και θα αποκτήσει μια Α- ΦΡΩΔΗ δομή, λόγω των κβαντικών διακυμάνσεων του βαρυτικού πεδίου; Αφρός.
Σε κάθε στιγμή γεγονότος, σε κάθε κίνηση που συνεχίζει τον ΛΟΓΟ για ποιητικές αναζητήσεις, σ΄ ένα διαστελλόμενο ή συστελλόμενο σύμπαν. Αυτό είναι όπως είναι, γιατί αν ήταν διαφορετικό δεν θα υπήρχαμε ώστε να παρατηρούμε τις υλικές μάζες που αγωνίζονται να ξεφύγουν από την τελική αρπάγη της κατάρρευσης ή της υπερκατάρρευσης, χωρίς να μπορούν να το κατορθώσουν. Αφού ούτε το φως ούτε παρόμοιες ακτινοβολίες δεν μπορούν να ξεφύγουν έστω και αν το φως που εκπέμπεται ενάντια στη βαρύτητα χάνει μέρος από την ενέργεια του και παρουσιάζει την κόκκινη μετατόπιση. Μέσα σε αυτήν λειτουργεί η ποιητική αγωνία ή το ποιητικό παιχνίδι κάθε μορφής.